سیر تحولی کاربرد فقه از دین به احکام شرعی فرعی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه حقوق،واحد شهرکرد ،دانشگاه شهرکرد،شهرکرد ، ایران

2 کارشناس ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی،واحد شیراز، دانشگاه شیراز،شیراز،ایران؛

3 استادیار گروه معارف اسلامی،دانشکده ادبیات و علوم انسانی،واحد شهرکرد، دانشگاه شهرکرد،شهرکرد

چکیده

واژگان در تحول و گذار تاریخی می‌توانند دستخوش تغییرات محتوایی و معنایی گردند. تاریخچه‌ی تغییر معنای فقه از دین به احکام شرعی فرعی از جمله مباحثی تاریخی در حوزه تغییر معنای واژگان است. سوأل اصلی پژوهش حاضر، مبدأ زمانی تغییر معنای فقه به وسیله‌ی شارع به معنای احکام شرعی فرعی است که با روشی تحلیلی و توصیفی به پاسخ این سؤال پرداخته شده است. پژوهش حاضر بیان‌گر این نتیجه است که؛ معنای فقه از ابتدا و در عصر شارع به دلایلی نظیر؛ اشاره‌ی آیات قرآن کریم بر مفهوم فقه و همچنین مفهوم فقه در سنت پیامبر(ص) و معصومین(ع) در سه جنبه‌ی قول، فعل و تقریر، به معنای احکام شرعی فرعی بوده است، چنانکه ایجاد علم اصول فقه به وسیله‌ی امام علی(ع) و تربیت شاگردان برجسته‌ای در زمینه‌ی فقاهت در زمان ایشان و در زمان ائمه(ع) بعد از ایشان و کتاب‌های برجای مانده از آن‌ها، بیانگر وضع مفهوم فقه به معنای احکام شرعی فرعی است.

کلیدواژه‌ها

  • تاریخ دریافت: 16 دی 1400
  • تاریخ بازنگری: 04 بهمن 1400
  • تاریخ پذیرش: 04 اسفند 1400