بازکاوی مناسبات شیخ صفی الدین اردبیلی با حاکمان و رجال سیاسی دوره ایلخانی (با تکیه بر کتاب صفوهالصفا)

شیخ صفی الدین اسحاق اردبیلی یکی از صوفیان برجسته قرن هفتم هجری آذربایجان است که با رویکردی اجتماعی به تصوف و عرفان، تاثیر بسیاری بر فرهنگ و تمدن ایران اسلامی نهاده و نقش مهمی در تاریخ ایران ایفا نموده است. با توجه به تاثیر وی در فرهنگ ایرانی-اسلامی، در این پژوهش درصدد بررسی چگونگی مناسبات اجتماعی شیخ صفی الدین در ارتباط با سلاطین، وزرا و امیران ایلخانی مبتنی بر کتاب صفوه الصفا هستیم. کتاب صفوه الصفا، اصلی-ترین و قدیمی ترین کتاب موجود در احوال، بینش و نگرش شیخ صفی الدین اردبیلی است که توسط ابن بزاز اردبیلی -مرید شیخ صدرالدین، پسر شیخ صفی الدین- به رشته تحریر درآمده است. روش پژوهش حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی و جمع آوری اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای می باشد. نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر بیانگر این است که مبنای طریقت شیخ، حضور در عرصه های سیاسی-اجتماعی و ایفای نقش موثر در جامعه است و شیخ صفی الدین از مشایخ اهل عملی است که در ارتباط با رجال حکومت، جانب اعتدال را در جمع بین دنیا و آخرت رعایت کرده و به حیاتی با رویکردی اجتماعی قائل است که جنبه دنیا ستیزانه ندارد.